In mijn vorige blog heb ik geschreven over opvoeden met what’s app. Deze wijze van communiceren met mijn zoon van bijna 17 is min of meer toevallig ontstaan. Het was een tijdje gratis, dat stimuleert gebruik voor iemand van 17. Ook voor mij, als opvoeder heeft het even geduurd voordat ik er mee uit te voeten kon. Ik ben namelijk van de generatie face to face. Ik denk dat het echte life contact het meest belangrijke is.
De generatie van mijn ouders was nog een graadje erger. Wij hadden thuis niet eens telefoon. Dus toen ik als 16 jarige een mooie smoes had verzonnen om langer in de stad te blijven en ze op de hoogte moest brengen ging dat zeker niet face tot face. Ik kon ze in noodgevallen bellen bij de buren. Onze buren hadden namelijk wel een telefoon. Deze stond midden in de hal waar de deuren van de keuken en de woonkamer op uitkwamen. Werd er dan gebeld voor ons of mijn ouders dan stak de buurvrouw een hoofd over de schutting en werden we gehaald. Bij een van deze telefoontjes kreeg ik van mijn moeder toestemming om bij een vriendin te slapen. Toen ik de volgende dag thuiskwam, was mijn moeder erg boos. Mijn opmerking: ‘maar je hebt ja gezegd’, werd door mijn moeder van de tafel geveegd met voor haar volstrekt logische redenering: hoe kan ik nou nee zeggen door de telefoon?
Enfin deze generatie en what’s app: dat zou nooit wat worden. Wat mijn moeder en mij kenmerkt is dat de nieuwe generatie volstrekt anders omgaat met een nieuw medium. Zo snapt mijn zoon what’s app beter dan het face to face gesprek, net als mijn moeder het face to face gesprek beter snapte als het telefoongesprek.
In het begin moest ik daarom erg wennen aan de sociale media als communicatiemiddel met pubers. Inmiddels ben ik fan. Waarom? De laatste what’s app van mijn zoon. Hij heeft een punt:

Z: en dan tot 9 uur, dan kan ik even frisse lucht halen.
Ik: 9 uur is ok
Z: okee dank je ;-)
Z: Iloveyou

Ik heb nog niet geantwoord. Face to face zijn dit soort uitingen namelijk een non-issue. Misschien dus ook wel digitaal, ik weet het niet. Face tot face betekent het: geen contact, geen aanrakingen…wat worden we dus ook weer rijk met de sociale media. Ik kan de what’s app van mijn zoon zelfs bewaren om in tijden van puberale tegenspoed nog eens te lezen.