pagina uit het boek omdenken van berthold Gúnster

Vorig jaar was ik te gast bij het jaarlijkse IAF congres over ‘niets doen’.  Op zichzelf was dit natuurlijk al een inspirerende titel, vol verwachting maakte ik daar dan ook mijn opwachting in de hoop enorm vermaakt te worden en zelf niets te hoeven doen. Dat bleek ook zo te zijn. Ik volgde een workshop, moet nu nog grinniken als ik er aan denk , van Cyriel Kortleven, een Belg die zich bezighoudt met allerlei vormen van theater met groepen. Zijn workshop was buiten op het grasveld en we kregen voortdurend opdrachten die we moesten uitvoeren. Hilarisch en leuk, de meest memorabele  opdracht was de opdracht Ja maar, Ja en. We werkten in tweetallen en werden aangespoord om niet alleen elk voorstel van de ander te accepteren maar er ook een schepje bovenop te doen. Het verzoek: zullen we gaan zitten leidde dan tot de bevestiging: ja en dan gaan we zingen. Waarop de ander weer reageerde: ja en we gaan ook in onze handen klappen. Binnen een halve minuut waren ook de meest onverstoorbare types veranderd in over de grond rollende schaterlachende pubers. De moraal van dit verhaal: zeg ja en, en je wereld ziet er een stuk leuker uit.

Vandaag heb  ik dat ook zelf in de praktijk kunnen brengen. Door de ervaringen tijdens de workshop gesterkt vond ik het een mooi idee om mijn oud collega voor de doop van haar boek een cadeau te geven waarin de ja en gedachte stond beschreven. Haar boek beschrijft de omgekeerde leerweg waar eerst praktijk en daarna de theorie wordt aangeboden . Dit werd het boek omdenken, een leuke verzameling van probleemdenken naar kansdenken ervaringen, geschreven door Berthold Günster. Omgekeerde leerweg-omgekeerd denken: het lijkt een mooie verbinding. Echter toen ik het boek ontving met de post vanmorgen, kreeg ik er niet 1 maar 4. Eigen schuld natuurlijk en een mooie kans om direct om te denken en de ja en gedachte toe te passen. Hoeveel mensen zou ik niet kunnen verrassen met een omdenkboek? Direct een aantal directeuren met omdenkpotentie een boek gestuurd met het idee dat dit wel eens het keerpunt zou kunnen worden. Omdenken, leuk maar nog mooier wordt het als omdenken leidt tot ombreinen, wat zoveel betekent als  vastgeroeste paden een andere kant op laten gaan. Het lijkt me geweldig om met omgebreinde mensen nieuwe wegen in te slaan: wat een lol zullen we hebben.